Wednesday, October 12, 2011

നിശബ്ദം ........


കാമമേന്നേ നടിച്ചു ഞാന്‍
കാരിരുമ്പേക്കാള്‍ കടുത്തൊരീ നൊമ്പരം.
നീറി നീറിപ്പുളയുമ്പോഴൊക്കെയും
നീട്ടി എന്‍ മുഖം വഞ്ചിച്ചു പുഞ്ചിരി .

കൊഞ്ചലായി കളിച്ചു കുട്ടിത്തരം
കെഞ്ചുമെന്നതേ കാണാതിരിക്കുവാന്‍.
കണ്ടവരൊക്കെയും പറഞ്ഞു പൊള്ളത്തരം
കുട്ടിയല്ല നീ കളി മാറ്റിവയ്ക്കൂ.
കേട്ടതില്ല; കേള്‍ക്കുവാന്‍ വയ്യെന്റെ-
നെഞ്ചിലമ്മ കരയുന്ന ദുര്‍ധ്വനി .

ഒരു മതില്‍ക്കെട്ടിനപ്പുറം നിന്നൊരു-
ചിരിയുതിര്‍ക്കാതെ പോകുന്നു പിന്നെയും
പിടിതരാതെ , പിന്‍വിളി കൂടാതെ
വര്‍ണനൂലാല്‍ കൊരുത്ത കിനാവുകള്‍.

മുന്നിലെ കണിക്കൊന്നകള്‍ പൂക്കുന്നു
പിന്നെയും പൂക്കളങ്ങള്‍ വരയ്ക്കുന്നു.
മാറിയില്ലവ ........ഞാനും
മറന്നതില്ലൊന്നുമേ കിനാവും.

ഹൃദയതിലല്ല നീ പ്രണയമേ..,
മനസ്സിന്റെ ഇടനാഴിയില്‍ വെച്ചു-
പൂട്ടിയതില്ല ഞാന്‍..

പറയുവാന്‍ വയ്യാതെ ,
മൊഴിചൊല്ലിയകലുവാന്‍ കഴിയാതെ,
എന്നരികിലുണ്ടെന്നെ നോവിക്കാതെ... .......

ഞാനെന്ന ഞാന്‍..!

ആരായാലും
ഏതായാലും
എന്തായാലും
എങ്ങനെയായാലും
എപ്പോളായാലും
എന്തിലായാലും
ഞാനെന്ന ഞാന്‍
ഞാനായിരിക്കും .
ഞാനെന്ന ഞാന്‍ ഇല്ലാതെ ,
പിന്നെന്തു ഞാന്‍ .?
ഞാനെന്ന ഞാന്‍ ഇല്ലാതെ ,
പിന്നെവിടെ ഞാന്‍ ?
ഞാനെന്ന ഞാന്‍ ഇല്ലാതെ ,
പിന്നെങ്ങനെ ഞാന്‍..?
ഞാനെന്ന ഞാന്‍ ഇല്ലാതെ ,
പിന്നെപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ?

എന്നാല്‍
ഞാനെന്ന ഞാന്‍ ഒന്നല്ല ..
ഞാനറിയുന്ന ഞാനും,
പിന്നെ ഞാനറിയാത്ത ഞാനും.!

ഞാനറിയുന്ന ഞാനിലൂടെ
ഞാനറിയാത്ത ഞാനിലെക്ക്
ഒരു പഠന യാത്ര....
അതിപ്പോഴും തീര്‍ന്നിട്ടില്ല.

അതോ , പ്രണയം ?

പ്രണയം ................

കടന്നു പോയ ഇന്നലെയില്‍
തുടച്ചു മാറ്റിയ ആദ്യപാപതിന്‍
മാറാത്ത കറയോ ?

ഇനിയും തീരാത്ത ഇന്നിന്‍റെ രാത്രിയില്‍
എനിക്കായി നീക്കി വച്ച
ആ കണ്ണുകളോ ?

ഇനിയും ജനിക്കാത്ത നാളെക്കായി
ആരോ എനിക്കായി ബാക്കി വച്ച
ഓര്‍മയുടെ ബാക്കി പത്രമോ ?

അതോ , പ്രണയം
അര്‍ത്ഥമില്ലാതെ അര്‍ത്ഥം തിരയുന്ന
വെറും മൂന്നക്ഷരമോ ...?

...പ്രണയത്തിന്റെ ഋതുഭേദങ്ങള്‍ ....

പ്രണയത്തിന്റ്റെ ദാഹം എന്നിലേയ്ക്ക് എപ്പോഴാണ് ആവേശിച്ചത് ?
തിളയ്ക്കുന്ന വേനലില്‍ ചിന്തകള്‍ ഉരുകിഒഴുകുമ്പോള്‍ എന്നില്‍ ..
പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല
ഒരു വര്‍ഷകാല പ്രഭാതത്തില്‍ നനുത്ത മണ്ണില്‍ കാല്‍ ..
പതിപ്പിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ എന്നില്‍ പ്രണയം തളിരിടുന്നു
എന്ന തോന്നല്‍ ....മാത്രം
ഏകാന്തതയുടെ തടവറയായ എന്ടെ മുറിയില്‍ ഞാന്‍
തിരികെ എത്തി .
ഹൃദയത്തിന്റെ അറകളില്‍ എവിടെയോ ഞാന്‍ ഒളിപ്പിച്ചു
വച്ച ഓര്‍മക്കുറിപ്പുകള്‍ തുറന്നുവച്ചു
ചിതറിക്കിടക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പ്രണയം എന്ന
സത്യം ഞാന്‍ തിരഞ്ഞുകോണ്ടെയിരുന്നു
ഇലകള്‍ കൊഴിയാന്‍ വെമ്പുന്ന ഒരു ശരത്കാലരാത്രിയില്‍
പ്രണയം ഒരു തൂവലായ് കൊഴിഞ്ഞ്‌ എന്ടെ വിചാരങ്ങളിലെയ്ക്ക്
ഒരു നേര്‍ത്തകുളിരായ് അലിഞ്ഞുചെര്‍ന്നു
ഹേമന്തം എന്നിലെ പ്രണയത്തെ നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
നിറചൂട്ടിവളര്‍ത്തി .....
ചിറകുകള്‍ വിരിച്ചു ഞാനൊരു പവിഴമുല്ലയായ്
സുഗന്ധം പരത്താന്‍ കാത്തിരുന്നു
ശിശിരകാല പുലരിയില്‍ ഹിമകണമുര്‍ന്നോരെന്‍ ചില്ലകള്‍
പ്രണയത്തിന്‍ പുതുഹര്‍ഷം ഏറ്റി നിന്നിരുന്നു
തുഷാര മേഘങ്ങള്‍ പാറി പറന്നെന്റെ ഹൃദയത്തിന്‍
തുടികളില്‍ മുത്തമിട്ടിരുന്നു
പ്രിയമുള്ള വസന്തം...നിറങ്ങള്‍ ചാര്‍ത്തി ..
സുഗന്ധം പരത്തി .. എനിക്കായ് പ്രണയമലരുകള്‍
വിരിച്ചു കടന്നുപോയി
.ഋതുക്കള്‍ വരവറിയിച്ചുകൊന്ടെയിരുന്നു
ഒപ്പമെന്‍ പ്രണയവും പൂക്കാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നു

വഴിതെറ്റി വന്നൊരു തുലാവര്‍ഷം എന്ടെ
ചില്ലകള്‍ വെട്ടി കടന്നുപോയി
വെട്ടിമുറിച്ചിട്ട ചില്ലയില്‍ കൊരുത്തോരെന്‍ പ്രണയം
അപ്പോഴും പൂക്കാന്‍ കൊതിച്ചുകിടന്നിരുന്നു .

"പ്രിയേ നിനക്കായി "................


ശോഭനമൊരു നിദ്രയില്‍
ആകാശത്തെക്കുയര്‍ന്നു
മേഘച്ചുഴികളില്‍ കുരുങ്ങി
ദികുകളില്‍ തട്ടി തകര്‍ന്നു
ചിതറുമ്പോള്‍ ....
ഹൃദയത്തിലൊരു
നിറ പൌര്‍ണമി വിടരും

സുസ്മിതേ ,...മറന്നു വച്ച
പ്രണയാക്ഷരങ്ങളില്‍
ഒന്നെടുത്തു ....
നിന്റെ പവിഴ ചിരിയില്‍
പൊതിഞെന്‍
ഹൃദയത്തില്‍ നിക്ഷേപികൂക

കാറ്റേ കലി തുള്ളി ചിരിച്ച്
നേര്‍ത്ത ഹുങ്കാരത്തോടെ.
ഈ തിരകള്‍ക്കു മേല്‍ .
നിന്റെ കാമനകളിലാറാടൂ

ഇനി ഞാനെന്റെ
പ്രണയ ശലഭത്തിനെ
ഉമിനീര്‍ ചൂടിനാല്‍
പൊള്ളിച്ചു പൊള്ളിച്ചു
ഒരു ഹര്‍ഷരോമ കുപ്പായം
പുതപ്പിക്കട്ടെ ............

രാധയെ പ്രണയിച്ച ഗോപാലകന്‍.....

കൃഷ്ണന്റെ മാനസം കണ്ട രാധേ

കൃഷ്ണന്റെ പാട്ടുകള്‍ കേട്ട രാധേ

കണ്ടുവോയീ കൊച്ചു ഗായകനേ

നിന്നെ പ്രണയിച്ച ഗോപാലനെ

വൃന്ദാവനത്തില്‍ ചരാചരങ്ങള്‍

വേണുഗാനത്തില്‍ തരിച്ചുനിന്നു

എന്‍ രോദനത്തില്‍ തുടിച്ചു നിന്നു

രാധയോടുള്ളയെന്‍ സര്‍വ്വസ്വവും

അറിയില്ല നീയൊട്ടുമറിയാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല

അലതല്ലുമീയെന്റെ ഹൃത്തകത്തെ

കണ്ടില്ല നീയൊന്നു കാണാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല

കണ്ണുനീര്‍ വറ്റാത്തയെന്‍ മിഴികളെ

എത്രയോ പാട്ടുകള്‍ പാടി ഞാനിന്നലേ

കേട്ടതോ നീ കൃഷ്ണഗാനങ്ങളും

നിലന്തൊട്ടു നില്‍ക്കുന്ന കുടിലിന്റെ മുന്നിലായ്

നില്‍ക്കുന്ന ഗോക്കളെ കണ്ടുവോ നീ

ഞാനോമനിക്കുമീ തത്തതന്‍ പാട്ടുകള്‍

ഒരുനേരമെങ്കിലും കേട്ടുവോ നീ

അറിയാമവക്കെന്റെ പ്രണയിനിയാരെന്ന്

അറിയില്ല നീ മാത്രമെന്തു കൊണ്ടോ

വരുമെന്നു ചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞൊരാകൃഷ്ണനേ

നിറകണ്‍കളോടെ നീ കാത്തതല്ലേ

രാപ്പകല്‍ കൃഷ്ണനെത്തേടിയലഞ്ഞ നിന്‍

കാവലാളായ് ഞാന്‍ കഴിച്ചതല്ലേ

അറിയില്ല നീയെന്നെ അറിയില്ല രാധേ

അറിയില്ല നീയെന്റെ പ്രണയത്തെയും

കരയുവാന്‍ കണ്ണുനീര്‍ പാടുവാന്‍ പാട്ടുകള്‍

ഒന്നുമേയിനിയെന്നിലില്ല സത്യം

ദ്വാപരകയുഗനാള്‍കള്‍ മുഴുവനും നിന്നെ

പറയാതെ പ്രണയിച്ച ഗോപാലകന്‍

നീയറിയാതെ പ്രണയിച്ച ഗോപാലകന്‍

നിറങ്ങളായ്............

മനസ്സിന്‍ മണ്‍ചിരാതില്‍
തെളിയും ഓര്‍മ്മ തന്‍ ദീപനാളമേ
നിഴല്‍ വീഴ്ത്തും വെയില്‍നാളമേ
നീയും തെളിയാതെ പോകയോ

കൊഴിഞ്ഞു വീഴും പൂവിനെ തഴുകുവാന്‍
ഒഴുകിയെത്തും കാറ്റായ് മാറുമോ
കനവിന്റെ മരുഭൂവില്‍
കുളിരലയേകും പുഴയാകുമോ

നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങള്‍ പിന്തുടരവേ
പോയ വസന്തം വീണ്ടും വരുമോ
മഴത്തുള്ളികള്‍ പെയ്തൊഴിഞ്ഞാലും
കാര്‍മേഘം വീണ്ടും വന്നണയുന്നുവോ

മായ്ക്കാനാകാത്ത ചിത്രങളില്‍
നിറങ്ങള്‍ മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയോ
നിറമേഴും ചാലിച്ചെഴുതിയ
വര്‍ണ്ണകൂട്ടുകള്‍ ഇനിയും തെളിഞ്ഞിടട്ടെ....

ജീവിത യാത്രയില്‍ ........


കവിത വിരിയും മനസ്സില്‍
കനലുകള്‍ എരിയുന്നതറിയുമ്പോള്‍
ഒരു മഴത്തുള്ളിയായതില്‍ നിപതിക്കുവാന്‍
വെറുമൊരു മോഹമെന്നറിയുന്നു

എരിയുമാ മനസ്സിന്‍ തീച്ചൂളയില്‍
ഉരുകി തീരുമോ മോഹങ്ങള്‍
മഞ്ഞുതുള്ളിയായ് ഇറ്റുവീണിടാം
നിന്‍ മനസ്സിലേയ്ക്കിറ്റു തണവേകുവാന്‍

ചിരികൊണ്ടു പൊതിയുമാ പൊയ്മുഖമെന്നാലും
പുകയുന്നൊരുള്ളം കാണുന്നു ഞാന്‍
വിടരാതെ കൊഴിയരുതേ നിന്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍
വിടര്‍ത്തീടാം അവയെന്‍ ഊഷരഭൂവില്‍

വളര്‍ത്താം നിന്നിലെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ മുല്ലവള്ളിപോല്‍,
പടര്‍ത്തീടാം സ്നേഹത്തിന്‍ തേന്മാവില്‍
അലകടലായ് ഉയരുമാ മോഹന സ്വപ്നം
തളിര്‍ത്തിടട്ടെ ഈ ജീവിത യാത്രയില്‍ ..........