ഇടവഴികള്‍ എന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു..........
കല്ലുകളും മുള്ളുകളും എന്നോട്പരുഷമായി പെരുമാറുന്നു.......
ഒരു അപരിചിതന്‍ ഭാവത്തില്‍ .ഞാന്‍ എന്നെ അവര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ പരിചയപ്പെടുത്തി
എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു അവര്‍ സന്തോഷിക്കും എന്നു കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി പോയി
ഞാന്‍ ഒരു പഴയ കാല്‍നടകാരന്‍........
അവര്‍ക്ക് മുകളിലൂടെ പലരും നടന്നിരിക്കുന്നു
ആ കാല്‍പാടുകള്‍........
എന്‍റെ കാല്‍പാടുകള്‍ തുടച്ചു മാറ്റിയിരിക്കുന്നു
എന്നെ തിരിച്ചറിയാന്‍ വഴിയരികില്‍ നിന്നിരുന്ന വേലി പത്തലുകള്‍ക് കഴിയും എന്നു ഞാന്‍ പ്രതീഷിച്ചു
പക്ഷേ അവരെല്ലാം കാലത്തിന്‍റെ കൊണ്ക്രീറ്റ് രൂപത്തില്‍ സുന്ദരികള്‍ ആയി മാറി
പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ നടന്ന വഴികളും ഓരോ യാത്രയിലും എന്നെ തഴുകി കടത്തി വിട്ടവേലികളും എന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു
ഇനി അവളില്‍ പ്രതീക്ഷ വേണ്ടാ ..
പ്രതീക്ഷകള്‍ക്ക് എതിരായി കാറ്റില്‍ കരിയില പോലെ എങ്ങനെയോ എന്‍റെമുന്നില്‍ വന്നവള്‍ എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു
ചിരികാതെ ഒന്നു ചിരിച്ചുപറയാതെ എന്തോ പറഞ്ഞു
പണ്ട് ആ ചുണ്ടില്‍ കണ്ട ആ നനവും കണ്ണിലെ തിളക്കവും ഇപ്പോളും നില്‍ക്കുന്നു
കയ്തലം പിടിച്ചു കൊഞ്ചുന്ന ഒരു സുന്ദരി കുട്ടിയും കൂടെ
എതോ ജനമത്തിന്റെ അടുപ്പം എന്നപോലെ ആ സുന്ദരികുട്ടിയും ചിരിച്ചു
കുട്ടികള്‍ എപ്പോളും അങ്ങിനെ ആണ്‌
തീയുടെ ചൂടോ വെള്ളത്തിന്റെ ആഴമോ നോക്കില്ല ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നേരിടും .
No comments:
Post a Comment